اثر زوج درمانی کوتاه مدت خودتنظیمی برکاهش استرس زناشویی زوج ها

ااهداف: امروزه رویکردهای گوناگون زوج درمانی با هدف کاهش تعارضات و آشفتگی ارتباطی میان زوج ها به وجود آمده است. الگوی زوج درمانی خودتنظیمی، کاربرد نظریه خودکنترلی رفتاری در مشکلات رابطه ای است. این الگو هم توسعه ای در زوج درمانی شناختی- رفتاری و هم تلاشی برای ارایه چارچوب یکپارچه التقاطی به منظور استفاده از سایر زوج درمانی هاست. هدف از پژوهش حاضر، تعیین کارآیی رویکرد زوج درمانی کوتاه مدت خودتنظیمی بر کاهش استرس زناشویی زوج ها بود. ابزار و روش ها: در این پژوهش نیمه تجربی با طرح پیش آزمون- پس آزمون، 16 زوج دارای مشکلات زناشویی مراجعه کننده به سرای سلامت گل ها واقع در منطقه 6 شهرداری تهران در تابستان 1393، با استفاده از نمونه گیری دردسترس، انتخاب شده و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (هر کدام 8 زوج) قرار گرفتند. ابزار پژوهش‏، مقیاس استرس زناشویی استکهلم- تهران بود که در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون توسط آزمودنی ها تکمیل شد. مداخله زوج درمانی کوتاه مدت خودتنظیمی در 8 جلسه یک ساعته با توالی هر هفته یک جلسه، به شیوه زوجی و جداگانه برای گروه آزمایش اجرا شد، اما گروه کنترل مداخله ای دریافت نکرد. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس تک متغیره و در نرم افزار spss 20 تحلیل شدند. یافته ها: در مرحله پس آزمون، میانگین نمرات استرس زناشویی در گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل به صورت معنی داری کاهش یافت (0001/0=p). نتیجه گیری: زوج درمانی کوتاه مدت خودتنظیمی در بهبود استرس زناشویی زوجین موثر است.